Kijken in 14.415 stappen

Mijn stappen worden geteld door een app op mijn telefoon; hij telt ze per twee, het aantal loopt snel op. Tienduizend stappen is het doel, dat moet te halen zijn. Uit mijn achterzak steken een klein notitieboekje en een pen: het tweede doel van vandaag is observeren en vastleggen. Een beetje inspiratie op doen om…

Een stukje geschiedenis aaien

In een poging me te concentreren op het mailtje dat ik aan het typen was, staar ik strak naar de cursor op mijn beeldscherm. Ze staan er niet en ze leiden ook he-le-maal niet af, focus! Een plotselinge beweging in mijn rechterooghoek zorgt ervoor dat ik toch weer even spiek. Hij legt iets aan haar…

Hoe een vierkant mij rustig krijgt

Ik start weer te snel, ondanks mijn voornemen om dat nu eens niet te doen. Zodra ik buiten sta, klinkt er in mijn hoofd een startschot en probeer ik direct in het juiste tempo te lopen. Een warming-up, inlopen, spieren warm maken, daar doe ik niet aan wanneer ik voor mijn vaste vijf kilometers ga.…

Ondertussen, in de moestuin

Vorige week hielp ik de buurman de stokken overeind te houden zodat hij ze vast kon zetten. Nu staan de bonenplantjes die hij elk naast een eigen strakgespannen touwtje plantte er verdord bij. Die paar nachten met vorst aan de grond konden ze blijkbaar niet waarderen. Ik vind het sneu voor hem, maar ik heb…

Art, Books and Coffee: het startschot!

Ik lag gisteren al rond 17 uur in mijn bed. Iets eerder weggegaan van mijn werk, want ik was al de hele dag niet lekker. Hoesten, keelpijn, pijnlijke klieren; de hele mikmak. Mijn hoofd had het kussen nog niet geraakt of ik sliep al. Rust, dat had ik blijkbaar even nodig. Rond kwart voor acht…

Groene vingers kweken met een buurttuin

'Je moet je hart volgen', antwoordde mijn moeder op mijn vraag of ik me zou inschrijven voor een lapje grond van 15 vierkante meter. Ik twijfelde of ik genoeg tijd zou hebben, of ik het wel zou kunnen, of er überhaupt iets zou groeien/bloeien/oogstrijp zou worden. Maar het leek me zo gaaf: een eigen stukje grond…

Ik liep toch?!

Het wachten tot ik eindelijk mag duurt lang, ik wiebel heen en weer, strek nog maar eens een spier, dribbel op mijn plaats. Mijn kriebels worden afgelost door concentratie. Langzaam schuift startgolf drie naar voren, de bocht om, naar de start. Een minuut, een minuut, en de omroeper wil nog een keer onze handen zien.…

Hardloopkriebels verlies je niet zomaar (pfieuw!)

'What does not kill you, makes you stronger.' Oke, zo erg waren mijn hardloopblessures natuurlijk niet, maar in de drie weken dat ik mijn training voor de halve marathon moest stopzetten, maakte ik me wel zorgen of ik het hardlopen niet 'ineens' zou verleren. Onzin, dat weet ik, maar ik maakte me toch druk om…

Pas op de plaats

'Misschien was het lopen van een halve marathon überhaupt nog wat te hoog gegrepen voor je. Het was misschien toch wat te snel.' Terwijl ik langs de atletiekbaan stond te balen, omdat de blessure aan mijn hak ervoor zorgde dat ik de training na een half uurtje raar huppelen al moest verlaten, zorgde mijn hardlooptrainster…

Rust roest?

"Dit is waarom ik mijn doelen steeds bijstel en mijn grenzen op zoek: dat gevoel dat ik veel meer kan dan ik denk, de adrenaline die door je lijf stroomt wanneer je de eindstreep hebt gehaald en de overwinning die je op jezelf behaalt. Ik heb het gedaan en ben retetrots. Op naar de 21…